Zelfhelpgroep Buitenveldert 9.5.2011 – Montessorischool – AJErnststraat 112 – Amsterdam.
Tegen 8 uur is de groepstafel met 12 deelnemers bijna geheel gevuld, inclusief enkele laatkomers die zich moeten haasten om de gezamenlijke opening van deze bijeenkomst toch nog op het nippertje bij te wonen. De gespreksleider (A) heet eenieder welkom en vraagt suggesties ter bepaling van het thema voor het groepsgesprek van deze avond. Na een moment van bezinning, doet hij zelf hiertoe het volgende voorstel en zegt:
A: nadat ik een aantal jaren geleden was gestopt met mijn drankgebruik en mijn verslaving had aangepakt, merkte ik in de praktijk van alle dag, dat mijn relatie met ‘oude vrienden’, soms heel erg stroef was geworden en zelfs het praatje rondging dat ik nu in een soort sekte zou zitten – hebben jullie dat soort ervaring ook en hoe hanteer je die situatie dan…..?
Uit de spontane reacties lijkt eenieder wel soortgelijke ervaringen te hebben en ook de behoefte te voelen hierover van gedachten te wisselen, zodat aldus het onderwerp voor deze avond is bepaald.
Tijdens de hierop volgende gespreksronde worden in grote lijnen de volgende opmerkingen gemaakt:
1. kort na mijn verblijf in de Jellinekkliniek, werd ik ruimschoots geconfronteerd met de reacties van de buitenwereld. Zo kwam ik ook terecht op een familie-reunie. Dat waren nogal veel mensen. Ik zag er eigenlijk nogal tegen op. En inderdaad: iedereen leek alles te weten. Sommigen hielden afstand en leken niet de minste zin te hebben in contact. Maar een oude tante van mij stond met twee kleine meisjes (nichtjes) te praten; toen ze mij zag, maakte ze tegen die meisjes een opmerking over mij, ongeveer zo: ‘kijk dit is oom ….., vroeger was hij slecht maar nu is hij goed……!’ Resultaat was grote bange ogen bij die meisjes. Ik voelde mij absoluut voor schut staan. En toch zal zoiets goed bedoeld zijn geweest, alleen niet zo leuk. Zo voelde ik dat. En eigenlijk is dat ook mijn ervaring met de rest van de buitenwereld: je moet je best blijven doen om ‘iets’ te bewijzen: vroeger slecht, nu goed….toch? of niet….zekerheid daarover bestaat in ieder geval niet – het zal eerst moeten blijken…zoiets. Dus absoluut geen gevoel van lekker thuiskomen of goede vrienden……..
2. ik heb dezelfde ervaring: oude relaties maakten ook opmerkingen – kennelijk was er aanvankelijk twijfel en ongeloof – later verwachtte ik schouderklopjes, maar die kwamen ook niet – tegenwoordig kom ik heel weinig mensen tegen uit die drankperiode – trouwens veel zijn gewoon dood – maar ik voel dat ik daar niet teveel in wil blijven hangen – opmerkingen doen me niet zoveel – op de tennisbaan zie ik veel roséetjes, waar ik niet aan meedoe – soms ga ik echter in de verdediging – ook vroeg iemand eens of ik kwam eten – ik was dat weekend bij kennissen in Limburg: dat is dan voor mij linke soep – net zoals meegaan naar ‘het voetballen’ op kunstgras, waar drank in plastic bekertjes overmatig perspectief oplevert – tenslotte hoorde ik dat zelfs Poetin in de toekomst geen nieuwe functie meer ambieert met het oog op de overmatige levensstijl…..
3. ik werd eens geattendeerd op een soort semi-interesse voor mijn niet-drinken en was daardoor geraakt – misschien zegt dat meer over mezelf – maar als mensen echt zijn geinteresseerd dan wil ik daar ook zeker wel over praten – anders niet – trouwens, er is ook nog zoiets als het ‘heft in eigen handen nemen’ – dat wil zeggen zelf initiatief nemen is ook wel degelijk mogelijk en nuttig, want/en dan zijn de rollen omgedraaid, maar daarnaast dienen mensen zeker ook hun eigen weg te kunnen gaan…………………………….
4. wat andere mensen doen of voelen, interesseert mij geen ene malle moer…..
5. ik vind dit een interessant onderwerp – om te beginnen, vind ik, moet je uitkijken met het woord ‘vriend’ – zeker als je je inspant om je verslaving onder controle te krijgen – er dreigt dan een tegenstelling met ‘vrienden’, die ‘t geen probleem vinden – de vraag blijft ‘hoe en wat te doen’ aan/met verslaving – er zijn veel misverstanden: bij velen bestaat een verkeerd beeld – er is veel pessimisme – misschien benijden vrienden/kennissen je, zeker als ze eigenlijk je voorbeeld zouden willen volgen, maar niet kunnen – veel heeft stellig te maken met een ongezonde leefstijl – ik ben net met vakantie geweest, waar veel innemers waren – gelukkig geen grote drankgelagen, maar wel veel ochtend-pilsjes waargenomen – alles was gewoon gericht op veel zuipen en vreten – en ik kan nu wel snorkelen en duiklessen, maar dat is een ander leven waar mijn oude vrinden niet inpassen – ik heb daar ruim voldoende voorbeelden van gezien en dat is wat anders dan omgaan met je medemens op een warme, waardige manier – en daarom trek ik liever mijn eigen spoor….!
6. mijn oude vrienden zitten in de kroeg – nu kom ik mensen tegen, bijvoorbeeld met koninginnedag, met niet-drinkende nieuwe vrienden – kom dus geen mensen tegen die wel drinken – wel daarna onder het motto ‘kom, we gaan naar Welling!’ – en daar zag iemand mij observeren met een glas cola zonder tic en had daarover opmerkingen – maar ik word daar niet warm of koud van – ben gewoon erg blij dat ik nog vrienden heb – kan trouwens ook uit met vrienden die niet drinken – of soms wel – sommige kokketteren er zelfs mee.
7. ik ben erg blij dat mijn goede vrienden geen grote innemers zijn – iedereen heeft z’n eigen problemen – ik kan mijn situatie niet uitleggen – vader en moeder zijn dichtbij – de rest van de wereld niet….
8. ik heb er wel erg veel last van – zelf kies ik er dan voor toch weer wat te drinken – ik schommel heen en weer en sta bekend als een ‘losgeslagen gek!…..’
9. een moeilijk onderwerp: het gaat over vertrouwen – familie – vrienden – ik heb dat vertrouwen nog niet terug en heb hen daarom opzij geschoven en geloof dat als ik de slag verlies, dat ik dan nog niet de oorlog heb verloren – trouwens binnen de familie hebben flinke zuipers gezeten en die zijn nu kapot – feit is wel dat het vertrouwen verdween en mijn familie begon mij te controleren – ik ging door de grond – die controle is een drama geweest….
10. er waren niet zoveel mensen die wisten dat ik dronk – dus heb ik ook nooit zo’n situatie gehad met drankmakkers – heb wel getracht dat uit te leggen – sommigen herkennen dat ook wel, vooral uit de hoek van roken en eten….maar bij mensen die niet verslavings-gevoelig zijn probeer ik wel daarover te praten, maar weinig mensen begrijpen het – niettemin: ik vertel het wel – maar ik drink sowieso niet als ik voor de zaak bezig ben – en merk dat mijn directe familie het vertrouwen wel terugkrijgt – probeer me ook kwetsbaar op te stellen – stoer doen heeft omgekeerd effect – en: ik ben degeen die fris blijft en dat geeft voordeel – heb er nu geen problemen meer mee en echte vrienden weten ‘het’ allemaal – ik doe gewoon m’n best en dan is de stoom van de ketel.
Hiermee is de ronde voltooid, terwijl A afsluitend zegt: ik heb maling hoe mensen over mij denken, maar positieve bijkomstigheid is wel dat ik net ben gevraagd om mijn ervaringen te vertellen binnen de bank waar mijn schoondochter werkt = en dat is gewoon leuk!
——————————————————
